Ευχαριστουμε για τον χρονο σας, μην μας καλεσετε, θα σας καλεσουμε εμεις!

Πως να το περιγραψω....
Αισθημα αποριψης;
Στεναχωρια γιατι απετυχα; Τι ακριβως ειναι;
Δεν ξερω... αλλα με επιρεαζει πολυ...

Επιστροφη στα βασικα λοιπον...
Οτι μας ενοχλει, το αλλαζουμε ή/και το κοβουμε... Δεν σκοτιζουμε τον ερωτα του αλλου με την γκρινια μας και την μιζερια μας...

Και αν δεν μπορουμε να το αλλαξουμε ή να το κοψουμε; Τι κανουμε τοτε;

Υπομενουμε στωικα, και ησυχα... Οι αλλοι δεν μας φταινε... Και αποδεχομαστε την ηττα...

Τωρα, με συνχωρειτε, πρεπει να παω στην γωνια μου να γλυψω τις πληγες μου μπας και κλεισουν και παμε παρακατω, γιατι εδω που ειμαστε... προκοπη δεν βλεπω....