Ψωλεο σε ξεχασαμε...
Διαβασα ενα αρθρο στην εφημεριδα... Θα ρωτησει κανεις γιατι το εκανα αυτο... Συγνωμη, λαθος, δεν θα το ξανακανω, ηταν μια στιγμη αδυναμιας...
Το αρθρο ηταν για τον Λ. Μαχαιριτσα και τα (σχεδον) 20 χρονια που εχουν περασει απο τους Τερμιτες...
Σοκ... Αλλου γι' αλλου... Ποτε περασαν, που πηγαν...
Στασου λιγο... Που ειμαι?
Κοιταω τριγυρω μου... Καθομαι σε ενα γυαλινο γραφειο, περιτριγυρισμενος απο 300 ανθρωπους (και παραεξω 52εκ.) στο Begaluru, σε μια απο τις αρχαιοτερες χωρες... Πραγματι περασαν τοσα...
Εχει νοημα η αναδρομη? Εχει νοημα να ανασκαλευεις τις αναμνησεις?
Ο καλυτεχνης (οχι μεσα μου, ο πραγματικος, ο Μαχαιριτσας!) εθεσε το θεμα πολυ απλοικα... Η νοσταλγια και η μελαγχολια που φερνει μπορει να ειναι καλα πραγματα οσο εχουν γλυκια γευση. Και οσο μπορουν να μοιραστουν σε ενα κοινο πλαισιο, μια βαση...
Ποσο δικιο εχει... Λεμε... δεν ξερω...
Ποσο εφαρμοσιμη ειναι αυτη η θεση... επισης δεν ξερω...
Ξερω ομως πως νοσταλγω...
Για κατι που δεν υπαρχει πια εκει εξω... για μια αθωωτητα και μια αναλαφρη ζωη που μονο σε παιδικα και εφηβικα ονειρα μπορει να επιβιωσει... Εχει γλυκια γευση... Τοσο, που δεν θελεις να την καταπιεις, γιατι ο φοβος οτι συντομα μετα θα χαθει ειναι απτος.
Μια παρελαση χρωματων, οσμων και ερεθισματων ολων των αισθησεων με περικυκλωνει...
Ισως ειναι καιρος να καταπιω αυτη τη νοσταλγια και να βρω μια καινουργια γευση...
Στασου... αυτο δεν κανω τοσα χρονια?
Αυτο δεν κανουν ολοι?...
Δεν θα μελαγχολυσω...
Αλλα θα παω να βρω την χωρα των Λωτοφαγων και τον Οδυσεβαχ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
πες το μικρέ μου αλήτη... σου λείπει το κορμί μου...
παραδέξου το μικρό μου ναυτόπουλο...
η κυριακή είναι κοντά, δυστυχώς ή ευτυχώς.
prostixe lostrome!!! pos tolmas na amfisbiteis tin agapi mou gia sena!!!! Erxete erxete!!! k exo nea, polla k perierga...
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
& Γιώργος Νταλάρας
"Άδεια η πόλη το βαρόμετρο γεμάτο
στην Ασωμάτων τριγυρίζω δίχως σώμα.
Με πήρε πάλι η απουσία σου από κάτω.
όπως το χώμα τη βροχή σε θέλω ακόμα.
Άλλη αγάπη έχει ο καθένας στο μυαλό του,
σε άλλα μάτια όταν ψάχνει το είδωλό του.
Δεν είμ' αυτός που φανταζόσουνα το ξέρω,
ένα κορμί χαμένο απόψε σου προσφέρω.
Σε μια οθόνη οι τίτλοι πέφτουνε του τέλους,
στο δρόμο βγαίνουνε οι τελευταίοι πελάτες.
Η νύχτα ενώνει λωποδύτες και αγγέλους,
στο τοίχο γράφει "είμαστε όλοι μετανάστες"."
Post a Comment