Περιεργο...

•Περιεργο...
Τι?
•Ειναι περιεργο...
Ποιο?
•Σχεδον ακατανοητο...
Ποιος?
•Ε?
Μονολογεις? Μιλας μονος σου και δυνατα? Εχει καμια σημασια ο μονολογος σου ή απλα κανεις φασαρια?
•Τι εννοεις?
Εννοω πως...? Παρατα το...
•Τι?
Μην με ενοχλεις αλλο...
•Ποιος?
Επιτηδες το κανεις?
•Ποιο?
Ενταξει... Φτανει τωρα... Δεν εχει πλακα πια...
•Ε?
Μαλιστα... ειναι περιεργο, εχεις δικιο...
•Ειδες που στο ‘λεγα?
Και τωρα? Τι κανουμε τωρα? Πως μπορουμε να το ξεπερασουμε?
•Ποιο?
Το περιεργο!
•Δεν το ξεπερνας το περιεργο... Το αγαπας το περιεργο. Το φοβασαι το περιεργο. Το αγγαλιαζεις το περιεργο, το αποδεχεσαι το περιεργο αλλα ποτε δεν το ξεπερνας το περιεργο.
Και αν δεν θελω?
•Δεν εχεις επιλογη... Εξαλλου, απο ποτε γινεται οτι θελεις?
Τι εννοεις?
•Οτι ειναι...
Ξερω, ξερω...
•Περιεργο!...